- The whole Mathnawí in its branches and roots is thine: thou hast accepted (it). 755
- مثنوی اندر فروع و در اصول ** جمله آن تست کردستی قبول
- Kings accept (both) good and bad: when they accept (anything), it is reprobate no more.
- در قبول آرند شاهان نیک و بد ** چون قبول آرند نبود بیش رد
- Since thou hast planted the sapling, give it water. Since thou hast given it freedom (to grow), untie the knots.
- چون نهالی کاشتی آبش بده ** چون گشادش داده‌ای بگشا گره
- In (all) its expressions my object is (to reveal) thy mystery; in composing it my object is (to hear) thy voice.
- قصدم از الفاظ او راز توست ** قصدم از انشایش آواز توست
- To me thy voice is the voice of God: Heaven forfend that (I should say) the lover is separate from the Beloved.
- پیش من آوازت آواز خداست ** عاشق از معشوق حاشا که جداست
- There is a union beyond description or analogy between the Lord of Man and the spirit of Man. 760
- اتصالی بی‌تکیف بی‌قیاس ** هست رب‌الناس را با جان ناس
- But I said nás (Man), not nasnás; nás is none but the spirit that knows the (Divine) Spirit.
- لیک گفتم ناس من نسناس نی ** ناس غیر جان جان‌اشناس نی
- Nás is Man, and where is Manhood? You have never beheld the head (spiritual principle) of Man: you are a tail.
- ناس مردم باشد و کو مردمی ** تو سر مردم ندیدستی دمی
- You have recited (the text) thou didst not throw when thou threwest, but you are a (mere) body: you have remained in division.
- ما رمیت اذ رمیت خوانده‌ای ** لیک جسمی در تجزی مانده‌ای
- Like Bilqís, O foolish one, abandon the kingdom of your body for the sake of the prophet Solomon.
- ملک جسمت را چو بلقیس ای غبی ** ترک کن بهر سلیمان نبی