- The gold gladly cast (itself with) hands and feet into the crucible: its vein (original nature) laughs in the face of the fire.
- دست و پا انداخت زر در بوته خوش ** در رخ آتش همی خندد رگش
- Our body is our veil in the world: we are like a sea hidden beneath this straw.
- جسم ما روپوش ما شد در جهان ** ما چو دریا زیر این که در نهان
- O fool, do not regard the king of the (true) Religion as clay; for the accursed Iblís took this view (of Adam).
- شاه دین را منگر ای نادان بطین ** کین نظر کردست ابلیس لعین
- How is it possible to daub this sun with a handful of earth? Pray, tell me (that)! 825
- کی توان اندود این خورشید را ** با کف گل تو بگو آخر مرا
- Though you pour earth and a hundred ashes over its light, it will come up above them.
- گر بریزی خاک و صد خاکسترش ** بر سر نور او برآید بر سرش
- Who (what) is straw that it should cover the face of the water? Who (what) is clay that it should cover the sun?
- که کی باشد کو بپوشد روی آب ** طین کی باشد کو بپوشد آفتاب
- O Bilqís arise royally, like (Ibráhím son of) Adham: raise the smoke from (consume utterly) this kingdom of two or three days’ duration.
- خیز بلقیسا چو ادهم شاه‌وار ** دود ازین ملک دو سه روزه بر آر
- The remainder of the story of Ibráhím son of Adham, may God sanctify his spirit.
- باقی قصه‌ی ابراهیم ادهم قدس‌الله سره
- (Reclining) on a throne, that man of good name heard at night a noise of tramping and shrill cries from the roof.
- بر سر تختی شنید آن نیک‌نام ** طقطقی و های و هویی شب ز بام
- (He heard) loud footsteps on the roof of the palace, and said to himself, “Who dares to do this?” 830
- گامهای تند بر بام سرا ** گفت با خود این چنین زهره کرا
- He shouted, at the palace-window, “Who is it? This is not a man, belike it is a genie.
- بانگ زد بر روزن قصر او که کیست ** این نباشد آدمی مانا پریست