That I may bear witness (to its truth) and go forth (from unbelief): I am weary of this (unreal) existence and will go into the wilderness (of reality).”
تا گواهی بدهم و بیرون شوم ** سیرم از هستی در آن هامون شوم
In this court of the Judge who pronounces the Decree we are (present) for the purpose of (making good) our claim (to fulfil the covenant signified by the words) “Am not I (your Lord)?” and “Yea”;
ما درین دهلیز قاضی قضا ** بهر دعوی الستیم و بلی
For we said, “Yea,” and (since we are) on trial our acts and words are the (necessary) witnesses and evidence of that (assent).175
که بلی گفتیم و آن را ز امتحان ** فعل و قول ما شهودست و بیان
Wherefore do we keep silence in the court of the Judge? Have not we come (here) to bear testimony?
از چه در دهلیز قاضی ای گواه ** حبس باشی ده شهادت از پگاه
How long, O witness, wilt thou remain under detention in the court of the Judge? Give thy testimony betimes.
چند در دهلیز قاضی ای گواه ** حبس باشی ده شهادت از بگاه
Thou hast been summoned hither that thou mayst give the testimony and show no disobedience;
زان بخواندندت بدین‌جا تا که تو ** آن گواهی بدهی و ناری عتو
(But) in thy obstinacy thou hast sat down and closed (both) hand and mouth in this confinement.
از لجاج خویشتن بنشسته‌ای ** اندرین تنگی کف و لب بسته‌ای
Until thou give that testimony, O witness, how wilt thou escape from this court?180
تا بندهی آن گواهی ای شهید ** تو ازین دهلیز کی خواهی رهید
’Tis the affair of a moment. Perform (thy duty) and run away: do not make a short matter long (tedious and irksome) to thyself.
یک زمان کارست بگزار و بتاز ** کار کوته را مکن بر خود دراز
As thou wilt, whether during a hundred years or in a moment, discharge this trust and acquit thyself (of it).
خواه در صد سال خواهی یک زمان ** این امانت واگزار و وا رهان
Explaining that (ritual) prayer and fasting and all (such) external things are witnesses to the inner light.
بیان آنک نماز و روزه و همه چیزهای برونی گواهیهاست بر نور اندرونی