In this court of the Judge who pronounces the Decree we are (present) for the purpose of (making good) our claim (to fulfil the covenant signified by the words) “Am not I (your Lord)?” and “Yea”;
ما درین دهلیز قاضی قضا ** بهر دعوی الستیم و بلی
For we said, “Yea,” and (since we are) on trial our acts and words are the (necessary) witnesses and evidence of that (assent).175
که بلی گفتیم و آن را ز امتحان ** فعل و قول ما شهودست و بیان
Wherefore do we keep silence in the court of the Judge? Have not we come (here) to bear testimony?
از چه در دهلیز قاضی ای گواه ** حبس باشی ده شهادت از پگاه
How long, O witness, wilt thou remain under detention in the court of the Judge? Give thy testimony betimes.
چند در دهلیز قاضی ای گواه ** حبس باشی ده شهادت از بگاه
Thou hast been summoned hither that thou mayst give the testimony and show no disobedience;
زان بخواندندت بدین‌جا تا که تو ** آن گواهی بدهی و ناری عتو
(But) in thy obstinacy thou hast sat down and closed (both) hand and mouth in this confinement.
از لجاج خویشتن بنشسته‌ای ** اندرین تنگی کف و لب بسته‌ای
Until thou give that testimony, O witness, how wilt thou escape from this court?180
تا بندهی آن گواهی ای شهید ** تو ازین دهلیز کی خواهی رهید
’Tis the affair of a moment. Perform (thy duty) and run away: do not make a short matter long (tedious and irksome) to thyself.
یک زمان کارست بگزار و بتاز ** کار کوته را مکن بر خود دراز
As thou wilt, whether during a hundred years or in a moment, discharge this trust and acquit thyself (of it).
خواه در صد سال خواهی یک زمان ** این امانت واگزار و وا رهان
Explaining that (ritual) prayer and fasting and all (such) external things are witnesses to the inner light.
بیان آنک نماز و روزه و همه چیزهای برونی گواهیهاست بر نور اندرونی
This (ritual) prayer and fasting and pilgrimage and holy war are the attestation of the (inward) belief.
این نماز و روزه و حج و جهاد ** هم گواهی دادنست از اعتقاد