If you eat (too) little, (the result will be) ill-temper and anaemia and consumption; if you eat your fill, your body will incur (the penalty of) indigestion.
کم خوری خوی بد و خشکی و دق ** پر خوری شد تخمه را تن مستحق
Through (partaking of) the Food of God and the easily digested (delicious) nutriment, ride like a ship on such a (spiritual) ocean.
از طعام الله و قوت خوش‌گوار ** بر چنان دریا چو کشتی شو سوار
Be patient and persistent in fasting: (be) always expecting the Food of God;
باش در روزه شکیبا و مصر ** دم به دم قوت خدا را منتظر
For God, who acts with goodness and is long-suffering, bestows (His) gifts (on them that are) in expectation.1750
که آن خدای خوب‌کار بردبار ** هدیه‌ها را می‌دهد در انتظار
The full-fed man does not wait expectantly for bread, (wondering) whether his allowance will come soon or late;
انتظار نان ندارد مرد سیر ** که سبک آید وظیفه یا که دیر
(But) the foodless man is always asking, “Where (is it)?” and expecting it hungrily and seeking and searching (for it).
بی‌نوا هر دم همی گوید که کو ** در مجاعت منتظر در جست و جو
Unless you are expectant, that bounty of manifold felicity will not come to you.
چون نباشی منتظر ناید به تو ** آن نواله‌ی دولت هفتاد تو
(Practise) expectation, O father, expectation, like a (true) man, for the sake of the dishes from above.
ای پدر الانتظار الانتظار ** از برای خوان بالا مردوار
Every hungry man obtained some food at last: the sun of (spiritual) fortune shone upon him.1755
هر گرسنه عاقبت قوتی بیافت ** آفتاب دولتی بر وی بتافت
When a magnanimous guest will not eat some (inferior) food, the host brings better food,
ضیف با همت چو ز آشی کم خورد ** صاحب خوان آش بهتر آورد