The full-fed man does not wait expectantly for bread, (wondering) whether his allowance will come soon or late;
انتظار نان ندارد مرد سیر ** که سبک آید وظیفه یا که دیر
(But) the foodless man is always asking, “Where (is it)?” and expecting it hungrily and seeking and searching (for it).
بی‌نوا هر دم همی گوید که کو ** در مجاعت منتظر در جست و جو
Unless you are expectant, that bounty of manifold felicity will not come to you.
چون نباشی منتظر ناید به تو ** آن نواله‌ی دولت هفتاد تو
(Practise) expectation, O father, expectation, like a (true) man, for the sake of the dishes from above.
ای پدر الانتظار الانتظار ** از برای خوان بالا مردوار
Every hungry man obtained some food at last: the sun of (spiritual) fortune shone upon him.1755
هر گرسنه عاقبت قوتی بیافت ** آفتاب دولتی بر وی بتافت
When a magnanimous guest will not eat some (inferior) food, the host brings better food,
ضیف با همت چو ز آشی کم خورد ** صاحب خوان آش بهتر آورد
Unless he be a poor host and a mean one. Do not think (so) ill of the generous Provider!
جز که صاحب خوان درویشی لیم ** ظن بد کم بر به رزاق کریم
Lift up your head like a mountain, O man of authority, in order that the first rays of the Sun may strike upon you;
سر برآور هم‌چو کوهی ای سند ** تا نخستین نور خور بر تو زند
For the lofty firm-based mountain-peak is expecting the sun of dawn.
که آن سر کوه بلند مستقر ** هست خورشید سحر را منتظر
Reply to the simpleton who has said that this world would be delightful if there were no death and that the possessions of the present life would be delightful if they were not fleeting, and (has uttered) other absurdities in the same style.
جواب آن مغفل کی گفته است کی خوش بودی این جهان اگر مرگ نبودی وخوش بودی ملک دنیا اگر زوالش نبودی و علی هذه الوتیرة من الفشارات
A certain man was saying, “The world would be delightful, were it not for the intervention of death.”1760
آن یکی می‌گفت خوش بودی جهان ** گر نبودی پای مرگ اندر میان