- His (the Amír's) bloodthirsty wrath had become a rebel: a fire (of rage) was coming up from his mouth.
- خشم خون‌خوارش شده بد سرکشی ** از دهانش می بر آمد آتشی
- How the neighbours of the ascetic, who were interceding for him, kissed the hands and feet of the Amír and humbly entreated him a second time.
- دو بار دست و پای امیر را بوسیدن و لابه کردن شفیعان و همسایگان زاهد
- At the breath of his clamour those intercessors kissed his hands and feet several times,
- آن شفیعان از دم هیهای او ** چند بوسیدند دست و پای او
- Saying, “O Amír, it does not beseem thee to exact vengeance: if the wine is gone, (yet) thou art delicious without wine.
- کای امیر از تو نشاید کین کشی ** گر بشد باده تو بی‌باده خوشی
- Wine derives its original substance from thy goodliness; the goodliness of water regrets (its lack of) thy goodliness. 3565
- باده سرمایه ز لطف تو برد ** لطف آب از لطف تو حسرت خورد
- Act royally, forgive him, O merciful one, O generous son of a generous sire and grandsire.
- پادشاهی کن ببخشش ای رحیم ** ای کریم ابن الکریم ابن الکریم
- Every wine is the slave of this (comely) figure and (fair) cheek (of thine): all the drunken feel envy of thee.
- هر شرابی بنده‌ی این قد و خد ** جمله مستان را بود بر تو حسد
- Thou hast no need of rosy wine: take leave of (its) rosiness, thou (thyself) art (its) rosiness.
- هیچ محتاج می گلگون نه‌ای ** ترک کن گلگونه تو گلگونه‌ای
- O thou whose Venus-like countenance is (bright as) the morning sun, O thou of whose colour (all) rosinesses are beggars,
- ای رخ چون زهره‌ات شمس الضحی ** ای گدای رنگ تو گلگونه‌ها
- The wine that is bubbling invisibly in the jar bubbles thus from longing for thy face. 3570
- باده کاندر خنب می‌جوشد نهان ** ز اشتیاق روی تو جوشد چنان
- O thou who art the whole sea, what wilt thou do with dew? And O thou who art the whole of existence, why art thou seeking non-existence?
- ای همه دریا چه خواهی کرد نم ** وی همه هستی چه می‌جویی عدم