- O resplendent Moon, what wilt thou do with the dust, O thou beside whose face the moon is pallid?
- ای مه تابان چه خواهی کرد گرد ** ای که مه در پیش رویت روی‌زرد
- Thou art lovely and beautiful and the mine (source) of every loveliness: why indeed shouldst thou lay thyself under obligations to wine?
- تاج کرمناست بر فرق سرت ** طوق اعطیناک آویز برت
- The tiara of We have honoured (the sons of Adam) is on the crown of thy head; the collar of We have given thee hangs on thy breast.
- تو خوش و خوبی و کان هر خوشی ** تو چرا خود منت باده کشی
- Man is the substance, and the celestial sphere is his accident; all things are (like) a branch or the step of a ladder: he is the object. 3575
- جوهرست انسان و چرخ او را عرض ** جمله فرع و پایه‌اند و او غرض
- O thou to whom reason and foresight and intelligence are slaves, how art thou selling thyself so cheaply?
- ای غلامت عقل و تدبیرات و هوش ** چون چنینی خویش را ارزان فروش
- Service to thee is imposed on all existence as a duty: how should a substance beg for help from an accident?
- خدمتت بر جمله هستی مفترض ** جوهری چون نجده خواهد از عرض
- Thou seekest knowledge from books—oh, ridiculous! Thou seekest pleasure from halwá (sweetmeats)—oh, ridiculous!
- علم جویی از کتبها ای فسوس ** ذوق جویی تو ز حلوا ای فسوس
- Thou art the sea of knowledge hidden in a dewdrop; thou art the universe hidden in a body three ells long.
- بحر علمی در نمی پنهان شده ** در سه گز تن عالمی پنهان شده
- What is wine or music or sexual intercourse that thou shouldst seek delight and profit there from? 3580
- می چه باشد یا سماع و یا جماع ** تا بجویی زو نشاط و انتفاع
- (’Tis as though) the sun sought to borrow (light) from a mote, (or) a Zuhra begged for a cup (of wine) from a small jar.
- آفتاب از ذره‌ای شد وام خواه ** زهره‌ای از خمره‌ای شد جام‌خواه