- The King made a sign to the ancient executioner, as though to say, "Remove these vile wretches from my seat of honour. 4085
- کرد اشارت شه به جلاد کهن ** که ز صدرم این خسان را دور کن
- How are these vile wretches worthy of my seat of honour, when they break my command for the sake of a stone?
- این خسان چه لایق صدر من‌اند ** کز پی سنگ امر ما را بشکنند
- For the sake of a coloured stone my command is held contemptible and cheap by evil-doers like these.”
- امر ما پیش چنین اهل فساد ** بهر رنگین سنگ شد خوار و کساد
- How the King was about to kill the Amirs, and how Ayáz made intercession before the royal throne, saying, “‘Tis better to forgive.”
- قصد شاه به کشتن امرا و شفاعت کردن ایاز پیش تخت سلطان کی ای شاه عالم العفو اولی
- Then Ayáz, who was abounding in love, sprang up and ran to the throne of that mighty Sultan.
- پس ایاز مهرافزا بر جهید ** پیش تخت آن الغ سلطان دوید
- He made a prostration and spoke with bated breath, saying, "O Emperor at whom the celestial sphere is astounded,
- سجده‌ای کرد و گلوی خود گرفت ** کای قبادی کز تو چرخ آرد شگفت
- O Humá from whom (all) humá’s have (their) auspiciousness, and every man (his) generosity, 4090
- ای همایی که همایان فرخی ** از تو دارند و سخاوت هر سخی
- O Noble One before whose self-sacrifice (all) acts of nobility in the world are hidden (eclipsed) and disappear,
- ای کریمی که کرمهای جهان ** محو گردد پیش ایثارت نهان
- O Lovely One whom the red rose beheld and tore its shirt in shame,
- ای لطیفی که گل سرخت بدید ** از خجالت پیرهن را بر درید
- Forgiveness (itself) is fully content with thy forgivingness: because of thy pardon the foxes prevail over the lion.
- از غفوری تو غفران چشم‌سیر ** روبهان بر شیر از عفو تو چیر
- Whosoever treats thy command with insolence, whom should he have to support him except thy pardon?
- جز که عفو تو کرا دارد سند ** هر که با امر تو بی‌باکی کند