- He (the beggar) said, “Earth be on your head, O water-skin full of wind! for in your opinion a crust of bread is better than tears.”
- گفت خاکت بر سر ای پر باد مشک ** که لب نان پیش تو بهتر ز اشک
- Tears are (originally) blood and have been turned by grief into water: idle tears have not the value of earth.
- اشک خونست و به غم آبی شده ** می‌نیرزد خاک خون بیهده
- He (the Arab) made the whole of himself despicable, like Iblís: a piece of this whole is naught but vile.
- کل خود را خوار کرد او چون بلیس ** پاره‌ی این کل نباشد جز خسیس
- I am the (devoted) slave of him who will not sell his existence save to that bounteous and munificent Sovereign, 490
- من غلام آنک نفروشد وجود ** جز بدان سلطان با افضال و جود
- (So that) when he weeps, heaven begins to weep, and when he moans (in supplication), the celestial sphere begins to cry, “O Lord!”
- چون بگرید آسمان گریان شود ** چون بنالد چرخ یا رب خوان شود
- I am the (devoted) slave of that high-aspiring copper which humbles itself to naught but the Elixir.
- من غلام آن مس همت‌پرست ** کو به غیر کیمیا نارد شکست
- Lift up in prayer a broken hand: the loving kindness of God flies towards the broken.
- دست اشکسته برآور در دعا ** سوی اشکسته پرد فضل خدا
- If thou hast need of deliverance from this narrow dungeon (the world), O brother, go without delay (and cast thyself) on the fire.
- گر رهایی بایدت زین چاه تنگ ** ای برادر رو بر آذر بی‌درنگ
- Regard God's contrivance and abandon thine own contrivance: oh, by His contrivance (all) the contrivance of contrivers is put to shame. 495
- مکر حق را بین و مکر خود بهل ** ای ز مکرش مکر مکاران خجل
- When thy contrivance is naughted in the contrivance of the Lord, thou wilt open a most marvellous hiding-place,
- چونک مکرت شد فنای مکر رب ** برگشایی یک کمینی بوالعجب