- An intellect giving light like the sun is needed to wield the sword that never misses the right direction.
- عقل باید نورده چون آفتاب ** تا زند تیغی که نبود جز صواب
- Since I do not possess a resplendent intellect and righteousness (in religion), why, then, should not I throw my weapons into the well?
- چون ندارم عقل تابان و صلاح ** پس چرا در چاه نندازم سلاح
- I now throw my sword and shield into the well; for (otherwise) they will become the weapons of my adversary. 660
- در چه اندازم کنون تیغ و مجن ** کین سلاح خصم من خواهد شدن
- Since I do not possess strength and aid and support, he (the adversary) will seize my sword and smite me with it.
- چون ندارم زور و یاری و سند ** تیغم او بستاند و بر من زند
- In despite of this fleshly soul and evil-natured one who does not veil her face, I will rend my face,
- رغم این نفس وقیحه‌خوی را ** که نپوشد رو خراشم روی را
- That this beauty and perfection (of mine) may be impaired. When my face (beauty) remains no more, I shall not fall into woe.
- تا شود کم این جمال و این کمال ** چون نماند رو کم افتم در وبال
- When I rend (my face) with this intention, ’tis no sin, for this face ought to be covered with wounds.
- چون بدین نیت خراشم بزه نیست ** که به زخم این روی را پوشیدنیست
- If my heart had a modest disposition, my handsome face would produce naught but purity (goodness). 665
- گر دلم خوی ستیری داشتی ** روی خوبم جز صفا نفراشتی
- Since I did not see (in myself) strength and wisdom and righteousness, I saw the adversary and at once broke my weapons,
- چون ندیدم زور و فرهنگ و صلاح ** خصم دیدم زود بشکستم سلاح
- Lest my sword should become useful to him; lest my dagger should become hurtful to me.
- تا نگردد تیغ من او را کمال ** تا نگردد خنجرم بر من وبال