- At last, when the veil of death comes over you, these bits of the Book drop away from your face.
- عاقبت چون چادر مرگت رسد ** از رخت این عشرها اندر فتد
- When the call comes to arise and depart, thereafter (all) the arts of disputation vanish. 1285
- چونک آید خیزخیزان رحیل ** گم شود زان پس فنون قال و قیل
- The world of silence comes into view. Stop (talking)! Alas for him that hath not a familiarity (with silence) within him!
- عالم خاموشی آید پیش بیست ** وای آنک در درون انسیش نیست
- Polish your breast (heart) for a day or two: make that mirror your book (of meditation),
- صیقلی کن یک دو روزی سینه را ** دفتر خود ساز آن آیینه را
- For from (seeing) the reflexion of the imperial Joseph old Zalíkhá became young anew.
- که ز سایه‌ی یوسف صاحب‌قران ** شد زلیخای عجوز از سر جوان
- The chilly temperature of “the old woman's cold spell” is changed (into heat) by the sun of Tamúz (July).
- می‌شود مبدل به خورشید تموز ** آن مزاح بارد برد العجوز
- A dry-lipped bough is changed into a flourishing palm-tree by the burning (anguish) of a Mary. 1290
- می‌شود مبدل بسوز مریمی ** شاخ لب خشکی به نخلی خرمی
- O (you who are like the) old woman, how long will you strive with the (Divine) destiny? Seek the cash now: let bygones be.
- ای عجوزه چند کوشی با قضا ** نقد جو اکنون رها کن ما مضی
- Since your face hath no hope of (acquiring) beauty, you may either put rouge (on it) or, if you wish, ink.
- چون رخت را نیست در خوبی امید ** خواه گلگونه نه و خواهی مداد
- Story of the sick man of whose recovery the physician despaired.
- حکایت آن رنجور کی طبیب درو اومید صحت ندید
- A certain sick man went to a physician and said, “Feel my pulse, O sagacious one,
- آن یکی رنجور شد سوی طبیب ** گفت نبضم را فرو بین ای لبیب