- I used to be dismayed by the talk of both: a (great) terror and pain would come into my heart,
- من ز گفت هر دو حیران گشتمی ** در دل افتادی مرا بیم و غمی
- (Thinking), ‘Oh, wonderful! What a hellish person Mahmúd must be, since he has become proverbial for woe and anguish!’
- تا چه دوزخ‌خوست محمود ای عجب ** که مثل گشتست در ویل و کرب
- I used to tremble in fear of thee, being ignorant of thy gracious treatment and high regard.
- من همی‌لرزیدمی از بیم تو ** غافل از اکرام و از تعظیم تو
- Where is my mother, that she might see me now (seated) on the throne, O King of the world?”
- مادرم کو تا ببیند این زمان ** مر مرا بر تخت ای شاه جهان
- (Spiritual) poverty is your Mahmúd, O man without affluence: your (sensual) nature is always making you afraid of it. 1400
- فقر آن محمود تست ای بی‌سعت ** طبع ازو دایم همی ترساندت
- If you come to know the mercifulness of this noble Mahmúd, you will cry joyously, “May the end be praised (mahmúd)!”
- گر بدانی رحم این محمود راد ** خوش بگویی عاقبت محمود باد
- Poverty is your Mahmúd, O craven-hearted one: do not listen to this mother, namely, your misguiding nature.
- فقر آن محمود تست ای بیم‌دل ** کم شنو زین مادر طبع مضل
- When you become a prey to poverty, you will certainly shed tears (of delight), like the Hindú boy, on the Day of Judgement.
- چون شکار فقر کردی تو یقین ** هم‌چوکودک اشک باری یوم دین
- Although the body is (like) a mother in fostering (the spirit), yet it is more inimical to you than a hundred enemies.
- گرچه اندر پرورش تن مادرست ** لیک از صد دشمنت دشمن‌ترست
- When your body falls ill it makes you seek medicine; and if it grows strong it makes you an outrageous devil. 1405
- تن چو شد بیمار داروجوت کرد ** ور قوی شد مر ترا طاغوت کرد