(Spiritual) poverty is your Mahmúd, O man without affluence: your (sensual) nature is always making you afraid of it.1400
فقر آن محمود تست ای بی‌سعت ** طبع ازو دایم همی ترساندت
If you come to know the mercifulness of this noble Mahmúd, you will cry joyously, “May the end be praised (mahmúd)!”
گر بدانی رحم این محمود راد ** خوش بگویی عاقبت محمود باد
Poverty is your Mahmúd, O craven-hearted one: do not listen to this mother, namely, your misguiding nature.
فقر آن محمود تست ای بیم‌دل ** کم شنو زین مادر طبع مضل
When you become a prey to poverty, you will certainly shed tears (of delight), like the Hindú boy, on the Day of Judgement.
چون شکار فقر کردی تو یقین ** هم‌چوکودک اشک باری یوم دین
Although the body is (like) a mother in fostering (the spirit), yet it is more inimical to you than a hundred enemies.
گرچه اندر پرورش تن مادرست ** لیک از صد دشمنت دشمن‌ترست
When your body falls ill it makes you seek medicine; and if it grows strong it makes you an outrageous devil.1405
تن چو شد بیمار داروجوت کرد ** ور قوی شد مر ترا طاغوت کرد
Know that this iniquitous body is like a coat of mail: it serves neither for winter nor summer.
چون زره دان این تن پر حیف را ** نی شتا را شاید و نه صیف را
(Yet) the bad associate is good (for you) because of the patience (which you must show in overcoming its desires), for the exercise of patience expands the heart (with spiritual peace).
یار بد نیکوست بهر صبر را ** که گشاید صبر کردن صدر را
The patience shown by the moon to the (dark) night keeps it illumined; the patience shown by the rose to the thorn keeps it fragrant.
صبر مه با شب منور داردش ** صبر گل با خار اذفر داردش
The patience shown by the milk (chyle) betwixt the faeces (in the intestine) and the blood enables it to rear the camel-foal till he has entered on his third year.
صبر شیر اندر میان فرث و خون ** کرده او را ناعش ابن اللبون