I am inwardly pleased with the decision (inscribed) in the (Heavenly) Scrolls, though my face has become sour—for Truth is bitter.
خوشدلم در باطن از حکم زبر ** گرچه شد رویم ترش کالحق مر
This heart of mine is an orchard, and my eye is like the cloud: (when) the cloud weeps the orchard laughs joyously and happily.
این دلم باغست و چشمم ابروش ** ابر گرید باغ خندد شاد و خوش
In a year of drought the orchards are reduced to death and agony by the sun laughing unconscionably.1580
سال قحط از آفتاب خیرهخند ** باغها در مرگ و جان کندن رسند
You have read in God’s Commandment (the words) and weep ye much: why have you remained grinning like a roast (sheep’s) head?
ز امر حق وابکوا کثیرا خواندهای ** چون سر بریان چه خندان ماندهای
You will be the light of the house, like the candle, if like the candle you shed showers of tears.
روشنی خانه باشی همچو شمع ** گر فرو پاشی تو همچون شمع دمع
The mother’s or father’s sourness of face preserves the child from every harm.
آن ترشرویی مادر یا پدر ** حافظ فرزند شد از هر ضرر
You have experienced the pleasure of laughing, O inordinate laugher: (now) experience the pleasure of weeping (and recognise) that it is a mine of sugar.
ذوق خنده دیدهای ای خیرهخند ** ذوق گریه بین که هست آن کان قند
Since thinking of Hell causes weeping, therefore Hell is better than Paradise.1585
چون جهنم گریه آرد یاد آن ** پس جهنم خوشتر آید از جنان
In tears there are laughters concealed: seek treasure amidst ruins, O simple (sincere) man.
خندهها در گریهها آمد کتیم ** گنج در ویرانهها جو ای سلیم
Pleasure is (concealed) in pains: the track has been lost, the Water of Life has been taken away into the (Land of) Darkness.
ذوق در غمهاست پی گم کردهاند ** آب حیوان را به ظلمت بردهاند