- When for the fourth time the Turk of Khitá was demanding a jest from the master(-tailor), 1705
- چون چهارم بار آن ترک خطا ** لاغ از آن استا همی‌کرد اقتضا
- The master took pity on him and put aside (abandoned) artfulness and injustice.
- رحم آمد بر وی آن استاد را ** کرد در باقی فن و بیداد را
- He said (to himself), ‘This infatuated man has a great desire for these (facetious tales), not knowing what a loss and swindle they are (for him).’
- گفت مولع گشت این مفتون درین ** بی‌خبر کین چه خسارست و غبین
- (Nevertheless) he (the Turk) showered kisses on (the face and eyes of) the master, crying, ‘For God's sake tell me a story!’
- بوسه‌افشان کرد بر استاد او ** که بمن بهر خدا افسانه گو
- O thou who hast become a story and (art) dead to (useful) existence, how long wilt thou wish to make trial of stories?
- ای فسانه گشته و محو از وجود ** چند افسانه بخواهی آزمود
- No story is more laughable than thou (thyself): stand (and meditate) on the edge of thine own ruinous grave! 1710
- خندمین‌تر از تو هیچ افسانه نیست ** بر لب گور خراب خویش ایست
- O thou who hast gone down into the grave of ignorance and doubt, how long wilt thou seek (to hear) the jests and tales of Time?
- ای فرو رفته به گور جهل و شک ** چند جویی لاغ و دستان فلک
- How long wilt thou listen to the blandishments of this world that leave neither thy mind underanged nor thy spirit?
- تا بکی نوشی تو عشوه‌ی این جهان ** که نه عقلت ماند بر قانون نه جان
- The jests of Time, this mean and petty boon-companion, have robbed of honour a hundred thousand like thee.
- لاغ این چرخ ندیم کرد و مرد ** آب روی صد هزاران چون تو برد
- This Universal Tailor is ever tearing and stitching the garments of a hundred travellers silly as children.
- می‌درد می‌دوزد این درزی عام ** جامه‌ی صدسالگان طفل خام