- By day thou art my light and (power of) acquisition and strength; by night thou art my rest and comfort and sleep.
- روز نور و مکسب و تابم توی ** شب قرار و سلوت و خوابم توی
- It would be a generous act if thou wouldst make me happy and kindly remember me early and late.
- از مروت باشد ار شادم کنی ** وقت و بیوقت از کرم یادم کنی
- During (the period of) a (whole) day and night thou hast allowed me (only) breakfast-time for access (to thee), O well-wisher.
- در شبانروزی وظیفهی چاشتگاه ** راتبه کردی وصال ای نیکخواه
- I feel in my liver five hundred cravings for drink, and bulimy (morbid hunger) is conjoined with every craving. 2690
- پانصد استسقاستم اندر جگر ** با هر استسقا قرین جوع البقر
- Thou, O prince, art unconcerned with my passion: pay the poor-tax on thy high estate, look (kindly) on (this) poor wretch.
- بینیازی از غم من ای امیر ** ده زکات جاه و بنگر در فقیر
- This poor unmannerly wretch is not worthy (of thy favour); but thy universal grace is superior to (regard for) that.
- این فقیر بیادب نا درخورست ** لیک لطف عام تو زان برترست
- Thy universal grace requires no support (reason to justify it): a sun strikes (with its beams) on (all) ordures.
- مینجوید لطف عام تو سند ** آفتابی بر حدثها میزند
- Its light suffers no loss thereby, and the ordure is made dry and (fit for) fuel,
- نور او را زان زیانی نابده ** وان حدث از خشکیی هیزم شده
- So that the ordure goes into a bath-furnace, is converted into light, and illumines the door and wall of a bath-house. 2695
- تا حدث در گلخنی شد نور یافت ** در در و دیوار حمامی بتافت
- (Formerly) it was a defilement, now it has become an adornment, since the sun chanted that spell (exerted that powerful influence) upon it.
- بود آلایش شد آرایش کنون ** چون برو بر خواند خورشید آن فسون