His spirit was laughing for (joy in) that orchard of (noble) men and the fragrant breeze (blowing) from Joseph and the Egypt of union.
جانش خندان شد از آن روضهی رجال ** از نسیم یوسف و مصر وصال
He cried, “O cameleer, let my camel kneel for me (to alight): my help is come and my need is flown.3110
گفت یا حادی انخ لی ناقتی ** جاء اسعادی و طارت فاقتی
Kneel down, O my camel! All goes well: verily, Tabríz is the place where princes alight (and abide).
ابرکی یا ناقتی طاب الامور ** ان تبریزا مناخات الصدور
Graze, O my camel, round the meadows: verily Tabríz is for us the most excellent source of bountifulness.
اسرحی یا ناقتی حول الریاض ** ان تبریزا لنا نعم المفاض
O camel-driver, unload the camels: ’tis the city of Tabríz and the district of the rose-garden.
ساربانا بار بگشا ز اشتران ** شهر تبریزست و کوی گلستان
This garden hath the splendour of Paradise: this Tabríz hath the brilliance of Heaven.
فر فردوسیست این پالیز را ** شعشعهی عرشیست این تبریز را
At every moment of time joy-enkindling odours diffused by the Spirit (are floating down) from above the empyrean upon the inhabitants of Tabríz.”3115
هر زمانی نور روحانگیز جان ** از فراز عرش بر تبریزیان
When the poor stranger sought the Inspector's house, the people told him that the loved one had passed away.
چون وثاق محتسب جست آن غریب ** خلق گفتندش که بگذشت آن حبیب
“The day before yesterday,” they said, “he removed from this world: (every) man and woman is pale (with grief) for the calamity that has overtaken him.
او پریر از دار دنیا نقل کرد ** مرد و زن از واقعهی او رویزرد
That celestial peacock went to Heaven, when the scent (intimation) of Heaven reached him from invisible messengers.
رفت آن طاوس عرشی سوی عرش ** چون رسید از هاتفانش بوی عرش