He cried, “O cameleer, let my camel kneel for me (to alight): my help is come and my need is flown.3110
گفت یا حادی انخ لی ناقتی ** جاء اسعادی و طارت فاقتی
Kneel down, O my camel! All goes well: verily, Tabríz is the place where princes alight (and abide).
ابرکی یا ناقتی طاب الامور ** ان تبریزا مناخات الصدور
Graze, O my camel, round the meadows: verily Tabríz is for us the most excellent source of bountifulness.
اسرحی یا ناقتی حول الریاض ** ان تبریزا لنا نعم المفاض
O camel-driver, unload the camels: ’tis the city of Tabríz and the district of the rose-garden.
ساربانا بار بگشا ز اشتران ** شهر تبریزست و کوی گلستان
This garden hath the splendour of Paradise: this Tabríz hath the brilliance of Heaven.
فر فردوسیست این پالیز را ** شعشعه‌ی عرشیست این تبریز را
At every moment of time joy-enkindling odours diffused by the Spirit (are floating down) from above the empyrean upon the inhabitants of Tabríz.”3115
هر زمانی نور روح‌انگیز جان ** از فراز عرش بر تبریزیان
When the poor stranger sought the Inspector's house, the people told him that the loved one had passed away.
چون وثاق محتسب جست آن غریب ** خلق گفتندش که بگذشت آن حبیب
“The day before yesterday,” they said, “he removed from this world: (every) man and woman is pale (with grief) for the calamity that has overtaken him.
او پریر از دار دنیا نقل کرد ** مرد و زن از واقعه‌ی او روی‌زرد
That celestial peacock went to Heaven, when the scent (intimation) of Heaven reached him from invisible messengers.
رفت آن طاوس عرشی سوی عرش ** چون رسید از هاتفانش بوی عرش
Although his shadow was the refuge of people (seeking protection), the Sun rolled it up very quickly.
سایه‌اش گرچه پناه خلق بود ** در نوردید آفتابش زود زود