- Where art thou, that laughing like the (verdant) garden thou mayst say, ‘Receive that (sum) and ten times as much from me’? 3300
- تو کجایی تا که خندان چون چمن ** گویی بستان آن و ده چندان ز من
- Where art thou, that thou mayst make me laughing (flourishing) and show favour and beneficence as lords (are wont to do)?
- تو کجایی تا مرا خندان کنی ** لطف و احسان چون خداوندان کنی
- Where art thou, that thou mayst take me into thy treasury and make me secure from debt and poverty?—
- تو کجایی تا بری در مخزنم ** تا کنی از وام و فاقه آمنم
- (Whilst) I am saying continually, ‘Enough!’ and thou, my bounteous friend, replying, ‘Accept this too for my heart's sake.’
- من همیگویم بس و تو مفضلم ** گفته کین هم گیر از بهر دلم
- How can a world (microcosm) be contained under the clay (of the body)? How should a Heaven be contained in the earth?
- چون همیگنجد جهانی زیر طین ** چون بگنجد آسمانی در زمین
- God forfend! Thou art beyond this world both in thy lifetime and at the present hour. 3305
- حاش لله تو برونی زین جهان ** هم به وقت زندگی هم این زمان
- A bird is flying in the atmosphere of the Unseen: its shadow falls on a piece of earth.
- در هوای غیب مرغی میپرد ** سایهی او بر زمینی میزند
- The body is the shadow of the shadow of the shadow of the heart: how is the body worthy of the (lofty) rank of the heart?
- جسم سایهی سایهی سایهی دلست ** جسم کی اندر خور پایهی دلست
- A man lies asleep: his spirit is shining in Heaven, like the sun, while his body is in bed.
- مرد خفته روح او چون آفتاب ** در فلک تابان و تن در جامه خواب
- His spirit is hidden in the Void, like the fringe (sewn inside a garment): his body is turning to and fro beneath the coverlet.
- جان نهان اندر خلا همچون سجاف ** تن تقلب میکند زیر لحاف