We said to the soldiers at the time of conflict in battle, ‘Hark, do not change colour (lose courage)!’
مر سپه را وقت تنگاتنگ جنگ ** گفته ما که هین مگردانید رنگ
At the time when the ground trodden underfoot by the horses was entirely (composed of) severed heads,
آن زمان که بود اسپان را وطا ** جمله سرهای بریده زیر پا
We were shouting to our troops, ‘On, on! Advance irresistibly like the spearpoint!’
ما سپاه خویش را هی هی کنان ** که به پیش آیید قاهر چون سنان
We preached fortitude to all the world, because fortitude (we said) is a lamp and light in the breast.3900
جمله عالم را نشان داده به صبر ** زانک صبر آمد چراغ و نور صدر
Now it is our turn. Why have we become distracted and gone under the chádar (veil) like cowardly women?”
نوبت ما شد چه خیره‌سر شدیم ** چون زنان زشت در چادر شدیم
O heart that didst inspire all (others) with ardour, inspire thyself with ardour and be ashamed of thyself!
ای دلی که جمله را کردی تو گرم ** گرم کن خود را و از خود دار شرم
O tongue that wert a mentor to all (others), now ’tis thy turn: why art thou silent?
ای زبان که جمله را ناصح بدی ** نوبت تو گشت از چه تن زدی
O reason, where is thy eloquent and persuasive counsel? Now ’tis thy turn: what has become of thy (former) admonitions?
ای خرد کو پند شکرخای تو ** دور تست این دم چه شد هیهای تو
O thou who hast removed a hundred anxieties from (other) hearts, now ’tis thy turn: wag thy beard!3905
ای ز دلها برده صد تشویش را ** نوبت تو شد بجنبان ریش را
If now, in thy vile poltroonery, thou hast (only) stolen a beard (art devoid of real manhood), formerly thou must have been laughing at thy beard (making a mock display of manly virtue).
از غری ریش ار کنون دزدیده‌ای ** پیش ازین بر ریش خود خندیده‌ای