We were shouting to our troops, ‘On, on! Advance irresistibly like the spearpoint!’
ما سپاه خویش را هی هی کنان ** که به پیش آیید قاهر چون سنان
We preached fortitude to all the world, because fortitude (we said) is a lamp and light in the breast.3900
جمله عالم را نشان داده به صبر ** زانک صبر آمد چراغ و نور صدر
Now it is our turn. Why have we become distracted and gone under the chádar (veil) like cowardly women?”
نوبت ما شد چه خیره‌سر شدیم ** چون زنان زشت در چادر شدیم
O heart that didst inspire all (others) with ardour, inspire thyself with ardour and be ashamed of thyself!
ای دلی که جمله را کردی تو گرم ** گرم کن خود را و از خود دار شرم
O tongue that wert a mentor to all (others), now ’tis thy turn: why art thou silent?
ای زبان که جمله را ناصح بدی ** نوبت تو گشت از چه تن زدی
O reason, where is thy eloquent and persuasive counsel? Now ’tis thy turn: what has become of thy (former) admonitions?
ای خرد کو پند شکرخای تو ** دور تست این دم چه شد هیهای تو
O thou who hast removed a hundred anxieties from (other) hearts, now ’tis thy turn: wag thy beard!3905
ای ز دلها برده صد تشویش را ** نوبت تو شد بجنبان ریش را
If now, in thy vile poltroonery, thou hast (only) stolen a beard (art devoid of real manhood), formerly thou must have been laughing at thy beard (making a mock display of manly virtue).
از غری ریش ار کنون دزدیده‌ای ** پیش ازین بر ریش خود خندیده‌ای
When thou exhortest others, (thy cry is), “Come on! come on!” In thine own anguish (thou criest), “Alas, alas!” like women.
وقت پند دیگرانی های های ** در غم خود چون زنانی وای وای
Since thou wert a cure for others' pain, (how is it that) thou art silent when pain has become thy guest?
چون به درد دیگران درمان بدی ** درد مهمان تو آمد تن زدی