(The two princes said), “Thou wilt make our lives bitter to us: who is inducing thee to (act like) this, O brother?
تلخ خواهی کرد بر ما عمر ما ** کی برین می‌دارد ای دادر ترا
If one who is ignorant should journey a hundred years in blindness, that is not reckoned as a journey.
گر رود صد سال آنک آگاه نیست ** بر عما آن از حساب راه نیست
Do not go into battle unarmed, do not go recklessly into destruction.”
بی‌سلاحی در مرو در معرکه ** هم‌چو بی‌باکان مرو در تهلکه
They said all this (to him), but the impatient (prince) replied, “These words (of warning) inspire me with repugnance.
این همه گفتند و گفت آن ناصبور ** که مرا زین گفته‌ها آید نفور
My bosom is full of fire, like a brazier: the crop is ripe, ’tis time for the sickle.4160
سینه پر آتش مرا چون منقل است ** کشت کامل گشت وقت منجل است
There was a (great) fortitude in my breast, (but) now it is no more: Love has set fire to the dwelling-place of fortitude.
صدر را صبری بد اکنون آن نماد ** بر مقام صبر عشق آتش نشاند
My fortitude died on the night when Love was born: it has passed away—long live those who are present!
صبر من مرد آن شبی که عشق زاد ** درگذشت او حاضران را عمر باد
O thou that tellest (me) of (a stern) rebuke (from the King) and (terrible) punishments, I have passed beyond (all) that: do not beat a piece of cold iron!
ای محدث از خطاب و از خطوب ** زان گذشتم آهن سردی مکوب
I am (rushing) headlong: hey, let go my feet! Where in all my limbs is (any) understanding?
سرنگونم هی رها کن پای من ** فهم کو در جمله‌ی اجزای من
I am (like) a camel: I carry (my load) as long as I can, (but) when I fall down exhausted, I am glad to be killed.4165
اشترم من تا توانم می‌کشم ** چون فتادم زار با کشتن خوشم