O thou that tellest (me) of (a stern) rebuke (from the King) and (terrible) punishments, I have passed beyond (all) that: do not beat a piece of cold iron!
ای محدث از خطاب و از خطوب ** زان گذشتم آهن سردی مکوب
I am (rushing) headlong: hey, let go my feet! Where in all my limbs is (any) understanding?
سرنگونم هی رها کن پای من ** فهم کو در جمله‌ی اجزای من
I am (like) a camel: I carry (my load) as long as I can, (but) when I fall down exhausted, I am glad to be killed.4165
اشترم من تا توانم می‌کشم ** چون فتادم زار با کشتن خوشم
If there are a hundred moats full of severed heads, ’tis an absolute pleasantry in comparison with my anguish.
پر سر مقطوع اگر صد خندق است ** پیش درد من مزاج مطلق است
Nevermore in fear and dread will I beat such a drum of passion under a blanket.
من نخواهم زد دگر از خوف و بیم ** این چنین طبل هوا زیر گلیم
Now I will plant my banner in the open plain: (let my fate be) either to lose my head or (to behold) the face of my adored one!
من علم اکنون به صحرا می‌زنم ** یا سراندازی و یا روی صنم
The throat that is not worthy of that wine—’tis best it should be cut by blows of the sword;
حلق کو نبود سزای آن شراب ** آن بریده به به شمشیر و ضراب
The eye that is not (rejoiced) in abundance by union with her—such an eye is best white (with disease) and blind;4170
دیده کو نبود ز وصلش در فره ** آن چنان دیده سپید کور به
The ear that is not worthy of (hearing) her secret—tear it off, for it is no good on the head;
گوش کان نبود سزای راز او ** بر کنش که نبود آن بر سر نکو
The hand in which there is not the (requisite) amount (to win her favour)—’tis best that it should be chopped off by the butcher's knife;
اندر آن دستی که نبود آن نصاب ** آن شکسته به به ساطور قصاب