- And said to him, “Who are you, clad in green in the desert amidst (all) these wild animals?”
- گفت او را کیستی تو سبزپوش ** در بیابان در میان این وحوش
- He replied, “I am an ascetic severed (from mankind): I have become content (to live) here with some grass. 440
- گفت مرد زاهدم من منقطع ** با گیاهی گشتم اینجا مقتنع
- I adopted asceticism and piety as my religion and practice because I saw before me the appointed end of my life.
- زهد و تقوی را گزیدم دین و کیش ** زانک می‌دیدم اجل را پیش خویش
- My neighbour's death had given me warning and upset my (worldly) business and shop.
- مرگ همسایه مرا واعظ شده ** کسب و دکان مرا برهم زده
- Since I shall be left alone at the last, it behoves me not to become friendly with every man and woman.
- چون به آخر فرد خواهم ماندن ** خو نباید کرد با هر مرد و زن
- I shall turn my face to the grave at the last: ’tis better that I should make friends with the One (God).
- رو بخواهم کرد آخر در لحد ** آن به آید که کنم خو با احد
- Since my jaw will (ultimately) be bound up, O worshipful one, ’tis better that I should jaw little (now). 445
- چو زنخ را بست خواهند ای صنم ** آن به آید که زنخ کمتر زنم
- O thou who hast learned to wear a gold-embroidered robe and a belt, at the last there is (only) the unsewn garment for thee (to wear).
- ای بزربفت و کمر آموخته ** آخرستت جامه‌ی نادوخته
- We shall turn our faces to the earth whence we have sprung: why (then) have we fixed our hearts on creatures devoid of constancy (permanence)?
- رو به خاک آریم کز وی رسته‌ایم ** دل چرا در بی‌وفایان بسته‌ایم
- The four ‘natures’ are our ancestors and kinsfolk from of old, (yet) we have fixed our hopes on a borrowed (temporary) kinship.
- جد و خویشانمان قدیمی چار طبع ** ما به خویشی عاریت بستیم طمع