- Since I shall be left alone at the last, it behoves me not to become friendly with every man and woman.
- چون به آخر فرد خواهم ماندن ** خو نباید کرد با هر مرد و زن
- I shall turn my face to the grave at the last: ’tis better that I should make friends with the One (God).
- رو بخواهم کرد آخر در لحد ** آن به آید که کنم خو با احد
- Since my jaw will (ultimately) be bound up, O worshipful one, ’tis better that I should jaw little (now). 445
- چو زنخ را بست خواهند ای صنم ** آن به آید که زنخ کمتر زنم
- O thou who hast learned to wear a gold-embroidered robe and a belt, at the last there is (only) the unsewn garment for thee (to wear).
- ای بزربفت و کمر آموخته ** آخرستت جامه‌ی نادوخته
- We shall turn our faces to the earth whence we have sprung: why (then) have we fixed our hearts on creatures devoid of constancy (permanence)?
- رو به خاک آریم کز وی رسته‌ایم ** دل چرا در بی‌وفایان بسته‌ایم
- The four ‘natures’ are our ancestors and kinsfolk from of old, (yet) we have fixed our hopes on a borrowed (temporary) kinship.
- جد و خویشانمان قدیمی چار طبع ** ما به خویشی عاریت بستیم طمع
- During (many) years the body of Man had companionship and intimacy with the elements.
- سالها هم‌صحبتی و هم‌دمی ** با عناصر داشت جسم آدمی
- His spirit, indeed, is from the (world of) souls and intelligences, (but) the spirit has forsaken its origins. 450
- روح او خود از نفوس و از عقول ** روح اصول خویش را کرده نکول
- From the pure souls and intelligences there is coming to the spirit a letter, saying, ‘O faithless one,
- از عقول و از نفوس پر صفا ** نامه می‌آید به جان کای بی‌وفا
- Thou hast found (some) miserable five-day friends and hast turned thy face away from thy friends of old.’
- یارکان پنج روزه یافتی ** رو ز یاران کهن بر تافتی