- God asked, “For whom didst thou feel the greatest pity? On account of whom was thy heart most filled with flame and grilled?” 4800
- گفت بر کی بیشتر رحم آمدت ** از کی دل پر سوز و بریان‌تر شدت
- “One day,” said he, “by (Thy) command I wrecked a ship on the fierce waves, so that it went to pieces.
- گفت روزی کشتیی بر موج تیز ** من شکستم ز امر تا شد ریز ریز
- Then Thou bad’st me take the souls of them all, except one woman and one child belonging to that company.
- پس بگفتی قبض کن جان همه ** جز زنی و غیر طفلی زان رمه
- The twain were left on a plank, and the plank was being driven on by the waves.
- هر دو بر یک تخته‌ای در ماندند ** تخته را آن موج‌ها می‌راندند
- Then Thou saidst, ‘Take the mother's soul and leave the child alone in obedience to the command Be!’
- باز گفتی جان مادر قبض کن ** طفل را بگذار تنها ز امر کن
- When I parted the child from its mother, Thou thyself knowest how bitter ’twas to me. 4805
- چون ز مادر بسکلیدم طفل را ** خود تو می‌دانی چه تلخ آمد مرا
- Often have I seen sighs (heaved) in great mournings, (but) the bitter grief of that child has never gone from my recollection.”
- بس بدیدم دود ماتم‌های زفت ** تلخی آن طفل از فکرم نرفت
- God said, “Of My grace I bade the waves cast that child into a forest—
- گفت حق آن طفل را از فضل خویش ** موج را گفتم فکن در بیشه‌ایش
- A forest abounding in lilies and sweet basils and roses, full of trees laden with fruit good to eat,
- بیشه‌ای پر سوسن و ریحان و گل ** پر درخت میوه‌دار خوش‌اکل
- And fountains of sweet limpid water. I fostered the child with a hundred endearments.
- چشمه‌های آب شیرین زلال ** پروریدم طفل را با صد دلال