- Then Thou saidst, ‘Take the mother's soul and leave the child alone in obedience to the command Be!’
- باز گفتی جان مادر قبض کن ** طفل را بگذار تنها ز امر کن
- When I parted the child from its mother, Thou thyself knowest how bitter ’twas to me. 4805
- چون ز مادر بسکلیدم طفل را ** خود تو می‌دانی چه تلخ آمد مرا
- Often have I seen sighs (heaved) in great mournings, (but) the bitter grief of that child has never gone from my recollection.”
- بس بدیدم دود ماتم‌های زفت ** تلخی آن طفل از فکرم نرفت
- God said, “Of My grace I bade the waves cast that child into a forest—
- گفت حق آن طفل را از فضل خویش ** موج را گفتم فکن در بیشه‌ایش
- A forest abounding in lilies and sweet basils and roses, full of trees laden with fruit good to eat,
- بیشه‌ای پر سوسن و ریحان و گل ** پر درخت میوه‌دار خوش‌اکل
- And fountains of sweet limpid water. I fostered the child with a hundred endearments.
- چشمه‌های آب شیرین زلال ** پروریدم طفل را با صد دلال
- Myriads of melodious singing-birds poured forth a hundred songs in that garden. 4810
- صد هزاران مرغ مطرب خوش‌صدا ** اندر آن روضه فکنده صد نوا
- I made for him a couch of wild-rose leaves; I made him secure from the shock of afflictions.
- پسترش کردم ز برگ نسترن ** کرده او را آمن از صدمه‌ی فتن
- I told the sun not to scorch him; I told the wind to blow on him gently;
- گفته من خورشید را کو را مگز ** باد را گفته برو آهسته وز
- I told the clouds not to rain upon him; I told the lightning not to dart at him.
- ابر را گفته برو باران مریز ** برق را گفته برو مگرای تیز