In the spiritual world all three are waiting (for the Divine command), sometimes fleeing from form and sometimes taking abode (in it).
در جهان روح هر سه منتظر ** گه ز صورت هارب و گه مستقر
(When) the (Divine) command comes—“Enter into forms”— they enter (into them); likewise at His command they become divested (of form).
امر آید در صور رو در رود ** باز هم از امرش مجرد می‌شود
Know, therefore, that (in the text) to Him belongs the creation and to Him the command “the creation” is the form and “the command” is the spirit riding upon it.
پس له الخلق و له الامرش بدان ** خلق صورت امر جان راکب بر آن
(Both) the rider and the ridden are under the authority of the King: the body is at the portal and the spirit in the audience-chamber.
راکب و مرکوب در فرمان شاه ** جسم بر درگاه وجان در بارگاه
When the King desires the water to come into the pitcher, He says to the spirit-army, “Ride!”80
چونک خواهد که آب آید در سبو ** شاه گوید جیش جان را که ارکبوا
Again, when He calls the spirit aloft, there comes from the overseers the cry, “Dismount!”
باز جانها را چو خواند در علو ** بانگ آید از نقیبان که انزلوا
The discourse, (if continued) after this (point), will become subtle: diminish the fire, do not put more faggots on it,
بعد ازین باریک خواهد شد سخن ** کم کن آتش هیزمش افزون مکن
Lest the small pots boil (too) quickly: the pot of the perceptions is small and low.
تا نجوشد دیگهای خرد زود ** دیگ ادراکات خردست و فرود
The Holy Transcendent One who makes the apple-orchard conceals them (the apples) in a mist of words.
پاک سبحانی که سیبستان کند ** در غمام حرفشان پنهان کنند
From this mist of sound and words and talk (arises such) a screen that naught of the apple comes (into perception) save the scent.85
زین غمام بانگ و حرف و گفت و گوی ** پرده‌ای کز سیب ناید غیر بوی