- Hast thou regarded that (alone) as belonging to My threshing-floors, so that thou art devoted with (all) thy soul to that (single) grain?”
- تو ز خرمنهای ما آن دیدهای ** که در آن دانه به جان پیچیدهای
- O thou who in semblance art (insignificant as) a mote, look at Saturn; thou art a lame ant: go, look at Solomon. 810
- ای به صورت ذره کیوان را ببین ** مور لنگی رو سلیمان را ببین
- Thou art not this body: thou art that (spiritual) Eye. If thou hast beheld the spirit, thou art delivered from the body.
- تو نهای این جسم تو آن دیدهای ** وا رهی از جسم گر جان دیدهای
- Man (essentially) is eye: the rest (of him) is (mere) flesh and skin: whatsoever his eye has beheld, he is that thing.
- آدمی دیدهست باقی گوشت و پوست ** هرچه چشمش دیده است آن چیز اوست
- A jar will submerge a mountain with (its) water when the eye of the jar is open to the Sea.
- کوه را غرقه کند یک خم ز نم ** منفذش چون باز باشد سوی یم
- When from the soul (interior) of the jar a channel is made to the Sea, the jar will overwhelm the Jayhún (Oxus).
- چون به دریا راه شد از جان خم ** خم با جیحون برآرد اشتلم
- For that reason whatsoever the speech (voice) of Ahmad (Mohammed) may utter, the words are (really) uttered by the Sea. 815
- زان سبب قل گفتهی دریا بود ** هرچه نطق احمدی گویا بود
- All his words were pearls of the Sea, for his heart had a passage into the Sea.
- گفتهی او جمله در بحر بود ** که دلش را بود در دریا نفوذ
- Since the bounty of the Sea is (poured) through our jar, what wonder (that) the Sea (itself) should be (contained) in a Fish?
- داد دریا چون ز خم ما بود ** چه عجب در ماهیی دریا بود
- The sensual eye is fixed on the form of the thoroughfare: thou art regarding it as a thoroughfare, but he (the Perfect Man) as a permanent abode.
- چشم حس افسرد بر نقش ممر ** تش ممر میبینی و او مستقر