- Thou art behaving impudently in the owls’ village, thou art introducing dissension and disturbance (amongst us). 960
- در ده جغدان فضولی می‌کنی ** فتنه و تشویش در می‌افکنی
- Our dwelling-place, which is the envy of the empyrean, thou callest a wilderness and givest it the name of “vile.”
- مسکن ما را که شد رشک اثیر ** تو خرابه خوانی و نام حقیر
- Thou hast employed hypocrisy in order that our owls may make thee (their) king and leader.
- شید آوردی که تا جغدان ما ** مر ترا سازند شاه و پیشوا
- Thou art instilling into them a vain imagination and a mad fancy: thou art giving the name “ruin” to this Paradise.
- وهم و سودایی دریشان می‌تنی ** نام این فردوس ویران می‌کنی
- We will beat thy head so long, O (bird) of evil qualities, that thou wilt renounce this hypocrisy and nonsense.’
- بر سرت چندان زنیم ای بد صفات ** که بگویی ترک شید و ترهات
- They (the Jews) are crucifying him (Bilál), his face to the East, and flogging his naked body with a thorny branch. 965
- پیش مشرق چارمیخش می‌کنند ** تن برهنه شاخ خارش می‌زنند
- The blood is spurting from his body in a hundred places, (whilst) he is crying ‘One!’ and bowing his head (in resignation).
- از تنش صد جای خون بر می‌جهد ** او احد می‌گوید و سر می‌نهد
- I admonished him often, saying, ‘Keep thy religion hidden, conceal thy secret from the accursed Jews.’
- پندها دادم که پنهان دار دین ** سر بپوشان از جهودان لعین
- (But) he is a lover: to him the (spiritual) resurrection has come, so that the door of repentance has been shut on him.”
- عاشق است او را قیامت آمدست ** تا در توبه برو بسته شدست
- Loverhood and repentance or (even) the possibility of patience—this, O (dear) soul, is a very enormous absurdity.
- عاشقی و توبه یا امکان صبر ** این محالی باشد ای جان بس سطبر