Tekkeye, bu gece yemek var, sema var diye bir velveledir düştü.
ولوله افتاد اندر خانقه ** کامشبان لوت و سماع است و شره
“Bu sabır niceye dek, bu üç günlük oruç ne vakte kadar, bu zembil taşıyıp dilenme ne zamana sürüp gidecek?
چند از این صبر و از این سه روزه چند ** چند از این زنبیل و این دریوزه چند
Biz de halktanız, bizim de canımız var. Bu gece devlete erdik, konuk geldi” dediler.
ما هم از خلقیم و جان داریم ما ** دولت امشب میهمان داریم ما
Hakikatte can olmayanı can sandıkları için batıl tohum ektiler.525
تخم باطل را از آن میکاشتند ** کان که آن جان نیست جان پنداشتند
O konuk da uzak yoldan gelmiş, yorulmuştu. O iltifatı,
و آن مسافر نیز از راه دراز ** خسته بود و دید آن اقبال و ناز
Sofilerin kendisini birer, birer ağırladığını, güzel bir surette izzet ve ikram tavlasını oynamakta bulunduklarını,
صوفیانش یک به یک بنواختند ** نرد خدمتهای خوش میباختند
Kendisine olan meyil ve muhabbetlerini görünce “ Bu gece eğlenmeyeyim de ne vakit eğleneyim?” dedi.
گفت چون میدید میلانشان به وی ** گر طرب امشب نخواهم کرد کی
Yemek yediler sema’ya başladılar. Tekke, tavanına kadar toza, dumana boğuldu.
لوت خوردند و سماع آغاز کرد ** خانقه تا سقف شد پر دود و گرد
Bir taraftan mutfaktan çıkan duman, bir taraftan o ayak vurmadan çıkan toz, bir taraftan sofilerin iştiyak ve vecitle canlarıyla oynamaları ortalığı birbirine katmıştı.530
دود مطبخ گرد آن پا کوفتن ** ز اشتیاق و وجد جان آشوفتن
Gâh el çırparak ayak vuruyorlar, gâh secde ederek yeri süpürüyorlardı.
گاه دست افشان قدم میکوفتند ** گه به سجده صفه را میروفتند