English    Türkçe    فارسی   

4
1143-1152

  • Gönül, onların halini andıkça titrer durur... Onların işleri, bizim işlerimize kıbledir!
  • دل همی لرزد ز ذکر حالشان ** قبله‌ی افعال ما افعالشان
  • Onların kuşlarının yumurtası altındandır... Camları, gece yarısı, seher çağını görür!
  • مرغشان را بیضه‌ها زرین بدست ** نیم‌شب جانشان سحرگه بین شدست
  • O kavmin iyiliğini canla başla ne kadar söylersen söyleyeyim, noksan söylemiş olur; onları noksan övmüş olurum! 1145
  • هر چه گویم من به جان نیکوی قوم ** نقص گفتم گشته ناقص‌گوی قوم
  • Ey ulular, Mescid-i Aksâ yapın; çünkü Süleyman yine geldi vesselam!
  • مسجد اقصی بسازید ای کرام ** که سلیمان باز آمد والسلام
  • Bu devlerden, perilerden baş çeken olursa, bütün melekler, onları tutar, bağlar, tomruğa vurur!
  • ور ازین دیوان و پریان سر کشند ** جمله را املاک در چنبر کشند
  • Dev, bir an bile hileye düzene girişir de eğri büğrü yürürse derhal başına şimşek gibi bir kamçıdır gelir!
  • دیو یک دم کژ رود از مکر و زرق ** تازیانه آیدش بر سر چو برق
  • Sen de Süleyman’a benze de, devlerin, yapına yardım etsinler, taş kessinler!
  • چون سلیمان شو که تا دیوان تو ** سنگ برند از پی ایوان تو
  • Süleyman gibi vesvesesiz, hilesiz ol da cinle dev, senin de buyruğuna uysun! 1150
  • چون سلیمان باش بی‌وسواس و ریو ** تا ترا فرمان برد جنی و دیو
  • Senin hatemin bu gönüldür... Aklını başına al da dev, hatemini ağlamasın!
  • خاتم تو این دلست و هوش دار ** تا نگردد دیو را خاتم شکار
  • Avladı, ele geçirdimi artık sana boyuna Süleymanlık eder... Hatemli devden sakın vesselâm!
  • پس سلیمانی کند بر تو مدام ** دیو با خاتم حذر کن والسلام