- Süleyman, sen de ne haysiyet var? Dedi. Ot dedi ki: Bittiğim yer yıkılır viran olur.
- گفت اندر تو چه خاصیت بود ** گفت من رستم مکان ویران شود
- Ben keçiboynuzuyum... Bittiğim yer perişan olur; şu suyun, toprağın yıkıcısıyım ben!
- من که خروبم خراب منزلم ** هادم بنیاد این آب و گلم
- Süleyman, derhal ecelinin geldiğini, göçme vaktinin göründüğünü anladı.
- پس سلیمان آن زمان دانست زود ** که اجل آمد سفر خواهد نمود
- Dedi ki: ben hayatta oldukça şüphe yok ki bu mescit, yeryüzündeki afetlerden bozulup yıkılmaz. 1380
- گفت تا من هستم این مسجد یقین ** در خلل ناید ز آفات زمین
- Ben yaşadıkça nasıl olurda Mescid-i Aksâ perişan olur, yıkılır gider?
- تا که من باشم وجود من بود ** مسجداقصی مخلخل کی شود
- Şu halde şüphe yok, mescidimiz, ölümümüzden sonra yıkılacak!
- پس که هدم مسجد ما بی‌گمان ** نبود الا بعد مرگ ما بدان
- Bedenin secdegâhı olan mescit, gönüldür... Kötü dost da her yerde mescitte biten keçiboynuzudur!
- مسجدست آن دل که جسمش ساجدست ** یار بد خروب هر جا مسجدست
- Sende kötü dostun sevgisi peydahlandı mı kendine gel... Ondan kaç, onunla az konuş, görüş!
- یار بد چون رست در تو مهر او ** هین ازو بگریز و کم کن گفت وگو
- Onu kökünden sök, çıkar... Çünkü biter, boy verirse seni de kökünden söker, mahveder, mescidini de! 1385
- برکن از بیخش که گر سر بر زند ** مر ترا و مسجدت را بر کند
- Ey âşık, eğrilik, sana keçiboynuzu gibidir... Çocuklar gibi niye eğriliğe doğru gider, sürtünürsün?
- عاشقا خروب تو آمد کژی ** هم‌چو طفلان سوی کژ چون می‌غژی