Fakat uyanıklık gelmedi de hayvani uyku kalmadı mı duygusunun aksi ve aykırı olduğunu levhten okur anlar!
یقظه آمد نوم حیوانی نماند ** انعکاس حس خود از لوح خواند
Uykuya dalan kişinin uyandığı zaman, rüyada gördüklerinin aksini görmesi gibi!1525
همچو حس آنک خواب او را ربود ** چون شد او بیدار عکسیت نمود
Hülâsa o aşağılık kişi, aşağılık âlemdendir... Onu bırak, “Ben batanları sevmem, de!”
لاجرم اسفل بود از سافلین ** ترک او کن لا احب الافلین
Kalplerinde hastalık olanlara gelince: Kur’an, onların gönüllerindeki pisliği arttırır ve "Allah, Kur’an’daki misallerle çoğunu azdırır, çoğunu da doğru yola götürür" ayetlerinin tefsiri
در تفسیر این آیت کی و اما الذین فی قلوبهم مرض فزادتهم رجسا و قوله یضل به کثیرا و یهدی به کثیرا
Çünkü hayvani ruha sahip olan kişinin, huylarını değiştirmeye, nefsiyle savaşa girişmeye, aşağılıktan kurtulmaya istidadı vardı ama o istidadı fevt etti!
زانک استعداد تبدیل و نبرد ** بودش از پستی و آن را فوت کرد
باز حیوان را چو استعداد نیست ** عذر او اندر بهیمی روشنیست
İnsandan yol gösteren bu istidat gitti mi ne yerse yesin eşek beynidir!
زو چو استعداد شد کان رهبرست ** هر غذایی کو خورد مغز خرست
Aklı arttıran bir ilâç olan belâdür yese afyon kesilir... Kalp illeti ve akılsızlığı artar!1530
گر بلادر خورد او افیون شود ** سکته و بیعقلیش افزون شود
İnsanların bir bölüğüyse savaştadır. Yarı hayvan, doğru yolu bulma bakımından yarı insandır!
ماند یک قسم دگر اندر جهاد ** نیم حیوان نیم حی با رشاد
Gece gündüz savaşta, çekiştedir bunlar... Sonu yani insanlığı, önüyle yani hayvanlığıyla savaşır durur.
روز و شب در جنگ و اندر کشمکش ** کرده چالیش آخرش با اولش
Aklın nefisle savaşı Mecnun’un devesiyle savaşına benzer. Mecnun’un sevdası Leylâ’dır, devenin sevdası yavrusuna. Nitekim Mecnun da “Devemin sevdası ardındakinedir, benim sevdam önümdekine. İkimiz de sevdalıyız ama sevdalarımız aykırı!" demiştir.
چالیش عقل با نفس هم چون تنازع مجنون با ناقه میل مجنون سوی حره میل ناقه واپس سوی کره چنانک گفت مجنون هوا ناقتی خلفی و قدامی الهوی و انی و ایاها لمختلفان
Bu, Mecnun’la devesine benzer... O, ileriye gitmeye savaşır, bu geriye gitmeye!
همچو مجنوناند و چون ناقهش یقین ** میکشد آن پیش و این واپس به کین