- O kendine doymuş er, bir dağ başına çıktı. Dedi ki: Ya bana kendini göster, yahut kendimi dağdan atacağım. 2670
- بر سر که رفت آن از خویش سیر ** گفت بنما یا فتادم من به زیر
- Tanrı dedi ki: O ihsanın zamanı gelmedi. Kendini atarsan da ölmezsin, ben seni öldürmem.
- گفت نامد مهلت آن مکرمت ** ور فرو افتی نمیری نکشمت
- Şeyh, iştiyakından kendisini o yüce dağdan derin bir suya attı.
- او فرو افکند خود را از وداد ** در میان عمق آبی اوفتاد
- O canına doymuş er ölmedi. Ölümden kurtulduğuna feryadetmeğe başladı.
- چون نمرد از نکس آن جان‌سیر مرد ** از فراق مرگ بر خود نوحه کرد
- Çünkü bu yaşayış ona ölüm gibi görünmedeydi. İş onca tersineydi.
- کین حیات او را چو مرگی می‌نمود ** کار پیشش بازگونه گشته بود
- O, gayb âleminden ölüm istiyor, hayatım ölümümdedir deyip duruyordu. 2675
- موت را از غیب می‌کرد او کدی ** ان فی موتی حیاتی می‌زدی
- Ölümü, hayat gibi kabul etmede, helakine gönül vermedeydi.
- موت را چون زندگی قابل شده ** با هلاک جان خود یک دل شده
- Ali gibi kılıçla hançer, ona reyhan kesilmiş, nerkisle nesrin, canına düşman olmuştu.
- سیف و خنجر چون علی ریحان او ** نرگس و نسرین عدوی جان او
- Açıklıktan da ileri, gizlilikten de ileri bir duyulmamış ses geldi: Yürü, ovayı bırak, şehire git!
- بانگ آمد رو ز صحرا سوی شهر ** بانگ طرفه از ورای سر و جهر
- Dedi ki: Ey kıldan kıla bütün gizliliklerimi bilen Tanrı, şehirde ne yapayım? Söyle.
- گفت ای دانای رازم مو به مو ** چه کنم در شهر از خدمت بگو