Rumi's Masnavi - Ne bir göz hekimi var ki derdine yansın, ne onun aklı var ki bir göz ilâcı arayıp bulsun, gözüne çeksin.

Ne bir göz hekimi var ki derdine yansın, ne onun aklı var ki bir göz ilâcı arayıp bulsun, gözüne çeksin.

نه یکی کحال کو را غم خورد ** نیش عقلی که به کحلی پی برد

Kendi zannına uymuş, çalışıp çabalamaya koyulmuş, işim, iyileşecek diye bir ümide kapılmış.

اجتهادی می‌کند با حزر و ظن ** کار در بوکست تا نیکو شدن

Halbuki onun tuttuğu yolla sevgilinin vuslatı arasında ne uzun bir mesafe var. Çünkü o, baş aramıyor, reis olmayı istiyor.

زان رهش دورست تا دیدار دوست ** کو نجوید سر رئیسیش آرزوست

Bir an, Tanrıyle, nasibim bu hesapta hep zahmet mi diye âdeta didişmede..

ساعتی او با خدا اندر عتاب ** که نصیبم رنج آمد زین حساب

Bir an hep uçuyor, ele geçmiyor, bizim kolumuzu kanadımızı kırıyorsun diye bahtiyle kavga etmede. 3530

ساعتی با بخت خود اندر جدال ** که همه پران و ما ببریده بال

Kim, renge, kokuya mahpus kalırsa zahit olsa bile huyu iyi olmaz, dar canlıdır.

هر که محبوس است اندر بو و رنگ ** گرچه در زهدست باشد خوش تنگ

Bu daracık duraktan çıkmadıkça nasıl olur da ahlâkı düzelir, gönlü ferahlar?

تا برون ناید ازین ننگین مناخ ** کی شود خویش خوش و صدرش فراخ

Zahitlere, genişliğe çıkmadan yalnız bulundukları zaman bıçak ve ustura vermeye hiç gelmez.

زاهدان را در خلا پیش از گشاد ** کارد و استره نشاید هیچ داد

Darlıklarından, muratlarına eremediklerinden, dertlerinden karınlarını deşiverirler.

کز ضجر خود را بدراند شکم ** غصه‌ی آن بی‌مرادیها و غم

Mustafa aleyhisselâmın, Cebrail aleyhisselâmın geç görünmesi yüzünden daralıp kendisini Hıra dağından atmaya kalkışması ve Cebrail aleyhisselâmın kendini atma... önünde devletler var diye kendisini göstermesi

قصد انداختن مصطفی علیه‌السلام خود را از کوه حری از وحشت دیر نمودن جبرئیل علیه‌السلام خود را به وی و پیدا شدن جبرئیل به وی کی مینداز کی ترا دولتها در پیش است

Mustafa'yı ayrılık derdi kapladı, daraldı mı, kendisini dağdan atmaya kalkardı. 3535

مصطفی را هجر چون بفراختی ** خویش را از کوه می‌انداختی