Bu sözleri söyleyip derhal yürüdüler. İşte dostum ne olduysa da o vakit odu.3980
این بگفتند و روان گشتند زود ** هر چه بود ای یار من آن لحظه بود
Sabrı seçtiler, doğrulardan oldular. Ondan sonra Çin şehirlerine doğru yürüdüler.
صبر بگزیدند و صدیقین شدند ** بعد از آن سوی بلاد چین شدند
Analarını, babalarını bıraktılar, ülkelerini terk ettiler. O gizli sevgilinin yolunu tuttular.
والدین و ملک را بگذاشتند ** راه معشوق نهان بر داشتند
İbrahim Edhem gibi aşk, onları tahtlarından etti. Elsiz ayaksız ve yoksul bir hale düştüler.
هم‌چو ابراهیم ادهم از سریر ** عشقشان بی‌پا و سر کرد و فقیر
Yahut sanki bir sarhoş, İbrahim Peygamber gibi kendisine ateşe attı.
یا چو ابراهیم مرسل سرخوشی ** خویش را افکند اندر آتشی
Yahut da ulu Tanrı’nın sabırlı kulu İsmail kendilerini aşka kurban ettiler, onun hançerine boyun verdiler.3985
یا چو اسمعیل صبار مجید ** پیش عشق و خنجرش حلقی کشید
(BASLIK YOK)
حکایت امرء القیس کی پادشاه عرب بود و به صورت عظیم به جمال بود یوسف وقت خود بود و زنان عرب چون زلیخا مرده‌ی او و او شاعر طبع قفا نبک من ذکری حبیب و منزل چون همه زنان او را به جان می‌جستند ای عجب غزل او و ناله‌ی او بهر چه بود مگر دانست کی این‌ها همه تمثال صورتی‌اند کی بر تخته‌های خاک نقش کرده‌اند عاقبت این امرء القیس را حالی پیدا شد کی نیم‌شب از ملک و فرزند گریخت و خود را در دلقی پنهان کرد و از آن اقلیم به اقلیم دیگر رفت در طلب آن کس کی از اقلیم منزه است یختص برحمته من یشاء الی آخره
Aşk İmriülkays’ı dudakları kurumuş susuz bir halde Arap ülkesinden çekti.
امرء القیس از ممالک خشک‌لب ** هم کشیدش عشق از خطه‌ی عرب
Nihayet Tebük’e geldi, orada kerpiç ameleliği yaptı.
تا بیامد خشت می‌زد در تبوک ** با ملک گفتند شاهی از ملوک
Padişaha, Arap padişahlarından Imrülkays, bu diyara kazanç elde etmeye geldi. Aşka av oldu, kerpiç ameleliği yapıyor dediler.
امرء القیس آمدست این‌جا به کد ** در شکار عشق و خشتی می‌زند
Padişah kalktı, gece vakti onun huzuruna gitti. Dedi ki: Ey güzel yüzlü padişah!
آن ملک برخاست شب شد پیش او ** گفته او را ای ملیک خوب‌رو