English    Türkçe    فارسی   

1
1779-1788

  • خاک غم را سرمه سازم بهر چشم ** تا ز گوهر پر شود دو بحر چشم‌‌
  • I make the dust of sorrow a salve for mine eye, that the two seas of mine eyes may be filled with pearls.
  • اشک کان از بهر او بارند خلق ** گوهر است و اشک پندارند خلق‌‌ 1780
  • The tears which people shed for His sake are pearls—and people think they are tears.
  • من ز جان جان شکایت می‌‌کنم ** من نیم شاکی روایت می‌‌کنم‌‌
  • I am complaining of the Soul of the soul, (but in truth) I am not complaining: I am (only) relating.
  • دل همی‌‌گوید کز او رنجیده‌‌ام ** وز نفاق سست می‌‌خندیده‌‌ام‌‌
  • My heart is saying, “I am tormented by Him,” and I have (long) been laughing at its poor pretence.
  • راستی کن ای تو فخر راستان ** ای تو صدر و من درت را آستان‌‌
  • Do (me) right, O glory of the righteous, O Thou who art the dais, and I the threshold of Thy door!
  • آستان و صدر در معنی کجاست ** ما و من کو آن طرف کان یار ماست‌‌
  • Where are threshold and dais in reality? In the quarter where our Beloved is, where are “we” and “I”?
  • ای رهیده جان تو از ما و من ** ای لطیفه‌‌ی روح اندر مرد و زن‌‌ 1785
  • O Thou whose soul is free from “we” and “I,” O Thou who art the subtle essence of the spirit in man and woman,
  • مرد و زن چون یک شود آن یک تویی ** چون که یک جا محو شد آنک تویی‌‌
  • When man and woman become one, Thou art that One; when the units are wiped out, lo, Thou art that (Unity).
  • این من و ما بهر آن بر ساختی ** تا تو با خود نرد خدمت باختی‌‌
  • Thou didst contrive this “I” and “we” in order that Thou mightst play the game of worship with Thyself,
  • تا من و توها همه یک جان شوند ** عاقبت مستغرق جانان شوند
  • That all “I's” and “thou's” should become one soul and at last should be submerged in the Beloved.