من ز جان جان شکایت می‌‌کنم ** من نیم شاکی روایت می‌‌کنم‌‌

دل همی‌‌گوید کز او رنجیده‌‌ام ** وز نفاق سست می‌‌خندیده‌‌ام‌‌

راستی کن ای تو فخر راستان ** ای تو صدر و من درت را آستان‌‌

آستان و صدر در معنی کجاست ** ما و من کو آن طرف کان یار ماست‌‌

ای رهیده جان تو از ما و من ** ای لطیفه‌‌ی روح اندر مرد و زن‌‌ 1785

مرد و زن چون یک شود آن یک تویی ** چون که یک جا محو شد آنک تویی‌‌

این من و ما بهر آن بر ساختی ** تا تو با خود نرد خدمت باختی‌‌

تا من و توها همه یک جان شوند ** عاقبت مستغرق جانان شوند

این همه هست و بیا ای امر کن ** ای منزه از بیان و از سخن‌‌

جسم جسمانه تواند دیدنت ** در خیال آرد غم و خندیدنت‌‌ 1790