ور نه چون لطفت نماند وین جمال ** از تو آید آن حریفان را ملال‌‌

آن جماعت کت همی‌‌دادند ریو ** چون ببینندت بگویندت که دیو 1870

جمله گویندت چو بینندت به در ** مرده‌‌ای از گور خود بر کرد سر

همچو امرد که خدا نامش کنند ** تا بدین سالوس در دامش کنند

چون که در بد نامی آمد ریش او ** دیو را ننگ آید از تفتیش او

دیو سوی آدمی شد بهر شر ** سوی تو ناید که از دیوی بتر

تا تو بودی آدمی دیو از پی‌‌ات ** می‌‌دوید و می‌‌چشانید او می‌‌ات‌‌ 1875

چون شدی در خوی دیوی استوار ** می‌‌گریزد از تو دیو نابکار

آن که اندر دامنت آویخت او ** چون چنین گشتی ز تو بگریخت او

تفسیر ما شاء الله کان‌‌

این همه گفتیم لیک اندر بسیچ ** بی‌‌عنایات خدا هیچیم هیچ‌‌