یا خیالاتی که در ظلمات او ** می‌پرستدشان برای گفت و گو

دل نباشد غیر آن دریای نور ** دل نظرگاه خدا وانگاه کور

نه دل اندر صد هزاران خاص و عام ** در یکی باشد کدامست آن کدام 2270

ریزه‌ی دل را بهل دل را بجو ** تا شود آن ریزه چون کوهی ازو

دل محیطست اندرین خطه‌ی وجود ** زر همی‌افشاند از احسان و جود

از سلام حق سلامیها نثار ** می‌کند بر اهل عالم اختیار

هر که را دامن درستست و معد ** آن نثار دل بر آنکس می‌رسد

دامن تو آن نیازست و حضور ** هین منه در دامن آن سنگ فجور 2275

تا ندرد دامنت زان سنگها ** تا بدانی نقد را از رنگها

سنگ پر کردی تو دامن از جهان ** هم ز سنگ سیم و زر چون کودکان