کای خدا خصم مرا خشنود کن ** گر منش کردم زیان تو سود کن

گر خطا کشتم دیت بر عاقله‌ست ** عاقله‌ی جانم تو بودی از الست 2470

سنگ می‌ندهد به استغفار در ** این بود انصاف نفس ای جان حر

برون رفتن به سوی آن درخت

چون برون رفتند سوی آن درخت ** گفت دستش را سپس بندید سخت

تا گناه و جرم او پیدا کنم ** تا لوای عدل بر صحرا زنم

گفت ای سگ جد او را کشته‌ای ** تو غلامی خواجه زین رو گشته‌ای

خواجه را کشتی و بردی مال او ** کرد یزدان آشکارا حال او 2475

آن زنت او را کنیزک بوده است ** با همین خواجه جفا بنموده است

هر چه زو زایید ماده یا که نر ** ملک وارث باشد آنها سر بسر

تو غلامی کسب و کارت ملک اوست ** شرع جستی شرع بستان رو نکوست