تو منی من خویشتن را امتحان ** می‌کنم هر روز در سود و زیان

انبیا را امتحان کرده عدات ** تا شده ظاهر ازیشان معجزات 310

امتحان چشم خود کردم به نور ** ای که چشم بد ز چشمان تو دور

این جهان هم‌چون خرابست و تو گنج ** گر تفحص کردم از گنجت مرنج

زان چنین بی‌خردگی کردم گزاف ** تا زنم با دشمنان هر بار لاف

تا زبانم چون ترا نامی نهد ** چشم ازین دیده گواهیها دهد

گر شدم در راه حرمت راه‌زن ** آمدم ای مه به شمشیر و کفن 315

جز به دست خود مبرم پا و سر ** که ازین دستم نه از دست دگر

از جدایی باز می‌رانی سخن ** هر چه خواهی کن ولیکن این مکن

در سخن آباد این دم راه شد ** گفت امکان نیست چون بیگاه شد