جو جوی چون جمع گردی ز اشتباه ** پس توان زد بر تو سکه‌ی پادشاه

جو جوی چون جمع گردی ز اشتباه ** پس توان زد بر تو سکه‌ی پادشاه 3290

When thou becomest united, grain by grain, from (after thy dispersion in) perplexity, then it is possible to stamp upon thee the King's die;

ور ز مثقالی شوی افزون تو خام ** از تو سازد شه یکی زرینه جام

And if thou, foolish man, become greater than a mithqál (dinar), the King will make of thee a cup of gold.

پس برو هم نام و هم القاب شاه ** باشد و هم صورتش ای وصل خواه

Then thereon will be both the name and the titles of the King and also his effigy, O thou that cravest to attain,

تا که معشوقت بود هم نان هم آب ** هم چراغ و شاهد و نقل شراب

So that the Beloved will be to thee both bread and water and lamp and minion and dessert and wine.

جمع کن خود را جماعت رحمتست ** تا توانم با تو گفتن آنچ هست

Unite thyself—union is (a Divine) mercy—that I may be able to speak unto thee that which is;

زانک گفتن از برای باوریست ** جان شرک از باوری حق بریست 3295

For speaking is for the purpose of (producing) belief: the spirit of polytheism is quit (devoid) of belief in God.

جان قسمت گشته بر حشو فلک ** در میان شصت سودا مشترک

The spirit that has been distributed over the contents of the (mundane) sphere is shared amongst sixty passions;

پس خموشی به دهد او را ثبوت ** پس جواب احمقان آمد سکوت

Therefore silence is best: it gives peace to it ( to that spirit); therefore ( I ought to follow the adage) “Silence is the answer to fools.”

این همی‌دانم ولی مستی تن ** می‌گشاید بی‌مراد من دهن

This I know, but intoxication of the body is opening my mouth without volition on my part,

آنچنان که از عطسه و از خامیاز ** این دهان گردد بناخواه تو باز

Just as in sneezing and yawning this mouth becomes open without your willing it.

تفسیر این حدیث کی ائنی لاستغفر الله فی کل یوم سبعین مرة

Commentary on the Tradition, "Verily, I ask pardon of God seventy times every day."