امر آمد که اتباع نوح کن ** ترک پایان‌بینی مشروح کن

زان تغافل کن چو داعی رهی ** امر بلغ هست نبود آن تهی 3585

کمترین حکمت کزین الحاح تو ** جلوه گردد آن لجاج و آن عتو

تا که ره بنمودن و اضلال حق ** فاش گردد بر همه اهل و فرق

چونک مقصود از وجود اظهار بود ** بایدش از پند و اغوا آزمود

دیو الحاح غوایت می‌کند ** شیخ‌الحاح هدایت می‌کند

چون پیاپی گشت آن امر شجون ** نیل می‌آمد سراسر جمله خون 3590

تا بنفس خویش فرعون آمدش ** لابه می‌کردش دو تا گشته قدش

کانچ ما کردیم ای سلطان مکن ** نیست ما را روی ایراد سخن

پاره پاره گردمت فرمان‌پذیر ** من بعزت خوگرم سختم مگیر