باز گفتند ار کساد و ار روا ** چیست بر ما بنده فرمانیم ما

باز گفتند ار کساد و ار روا ** چیست بر ما بنده فرمانیم ما 570

(But) again they said, “Whether it be worthless or valuable, what matter to us? We are slaves (bound) to (obey) the command.

گر زر و گر خاک ما را بردنیست ** امر فرمان‌ده به جا آوردنیست

Whether we have to bring gold or earth, the command of the one who gives the command is to be executed.

گر بفرمایند که واپس برید ** هم به فرمان تحفه را باز آورید

If they command you to bring it back (to Bilqís), (then) take the gift back according to the command.”

خنده‌ش آمد چون سلیمان آن بدید ** کز شما من کی طلب کردم ثرید

When Solomon beheld that (gift), he laughed, saying, “When did I seek tharíd from you?

من نمی‌گویم مرا هدیه دهید ** بلک گفتم لایق هدیه شوید

I do not bid you bestow gifts on me; nay, I bid you be worthy of the gifts (which I bestow);

که مرا از غیب نادر هدیه‌هاست ** که بشر آن را نیارد نیز خواست 575

For I have rare gifts (coming) from the Unseen, which human beings durst not even ask for.

می‌پرستید اختری کو زر کند ** رو باو آرید کو اختر کند

Ye worship the star (planet) that makes gold: turn your faces towards Him that makes the star.

می‌پرستید آفتاب چرخ را ** خوار کرده جان عالی‌نرخ را

Ye worship the sun in heaven, having despised the Spirit (which is) of high price.

آفتاب از امر حق طباخ ماست ** ابلهی باشد که گوییم او خداست

The sun, by command of God, is our cook: ’twere folly that we should say it is God.

آفتابت گر بگیرد چون کنی ** آن سیاهی زو تو چون بیرون کنی

If thy sun be eclipsed, what wilt thou do? How wilt thou expel that blackness from it?