معده نان را می‌کشد تا مستقر ** می‌کشد مر آب را تف جگر

چشم جذاب بتان زین کویها ** مغز جویان از گلستان بویها

زانک حس چشم آمد رنگ کش ** مغز و بینی می‌کشد بوهای خوش

زین کششها ای خدای رازدان ** تو به جذب لطف خودمان ده امان

غالبی بر جاذبان ای مشتری ** شاید ار درماندگان را وا خری 2905

رو به شه آورد چون تشنه به ابر ** آنک بود اندر شب قدر آن بدر

چون لسان وجان او بود آن او ** آن او با او بود گستاخ‌گو

گفت ما گشتیم چون جان بند طین ** آفتاب جان توی در یوم دین

وقت آن شد ای شه مکتوم‌سیر ** کز کرم ریشی بجنبانی به خیر

هر یکی خاصیت خود را نمود ** آن هنرها جمله بدبختی فزود 2910