چون بر آورد از میان جان خروش ** اندر آمد بحر بخشایش به جوش‌‌

در میان گریه خوابش در ربود ** دید در خواب او که پیری رو نمود

گفت ای شه مژده حاجاتت رواست ** گر غریبی آیدت فردا ز ماست‌‌

چون که آید او حکیمی حاذق است ** صادقش دان که امین و صادق است‌‌

در علاجش سحر مطلق را ببین ** در مزاجش قدرت حق را ببین‌‌ 65

چون رسید آن وعده‌‌گاه و روز شد ** آفتاب از شرق، اختر سوز شد

بود اندر منظره شه منتظر ** تا ببیند آن چه بنمودند سر

دید شخصی فاضلی پر مایه‌‌ای ** آفتابی در میان سایه‌‌ای‌‌

می‌‌رسید از دور مانند هلال ** نیست بود و هست بر شکل خیال‌‌

نیست وش باشد خیال اندر روان ** تو جهانی بر خیالی بین روان‌‌ 70

بر خیالی صلح‌‌شان و جنگشان ** وز خیالی فخرشان و ننگشان‌‌

آن خیالاتی که دام اولیاست ** عکس مه رویان بستان خداست‌‌

آن خیالی که شه اندر خواب دید ** در رخ مهمان همی‌‌آمد پدید

شه به جای حاجبان واپیش رفت ** پیش آن مهمان غیب خویش رفت

هر دو بحری آشنا آموخته ** هر دو جان بی‌‌دوختن بر دوخته‌‌ 75

گفت معشوقم تو بوده ستی نه آن ** لیک کار از کار خیزد در جهان‌‌

ای مرا تو مصطفی من چون عمر ** از برای خدمتت بندم کمر

از خداوند ولی التوفیق در خواستن توفیق رعایت ادب در همه حالها و بیان کردن وخامت ضررهای بی‌‌ادبی‌‌

از خدا جوییم توفیق ادب ** بی‌‌ادب محروم گشت از لطف رب‌‌

بی‌‌ادب تنها نه خود را داشت بد ** بلکه آتش در همه آفاق زد

مایده از آسمان در می‌‌رسید ** بی‌‌شری و بیع و بی‌‌گفت و شنید 80

در میان قوم موسی چند کس ** بی‌‌ادب گفتند کو سیر و عدس‌‌

منقطع شد خوان و نان از آسمان ** ماند رنج زرع و بیل و داسمان‌‌

باز عیسی چون شفاعت کرد، حق ** خوان فرستاد و غنیمت بر طبق‌‌

باز گستاخان ادب بگذاشتند ** چون گدایان زله‌‌ها برداشتند

لابه کرده عیسی ایشان را که این ** دایم است و کم نگردد از زمین‌‌ 85