پس چو تن باشد جهاد و اعتقاد ** جان این کشتن نباتست و حصاد

امر معروف او و هم معروف اوست ** کاشف اسرار و هم مکشوف اوست

شاه امروزینه و فردای ماست ** پوست بنده‌ی مغز نغزش دایماست

چون انا الحق گفت شیخ و پیش برد ** پس گلوی جمله کوران را فشرد 2095

چون انای بنده لا شد از وجود ** پس چه ماند تو بیندیش ای جحود

گر ترا چشمیست بگشا در نگر ** بعد لا آخر چه می‌ماند دگر

ای بریده آن لب و حلق و دهان ** که کند تف سوی مه یا آسمان

تف برویش باز گردد بی شکی ** تف سوی گردون نیابد مسلکی

تا قیامت تف برو بارد ز رب ** هم‌چو تبت بر روان بولهب 2100

طبل و رایت هست ملک شهریار ** سگ کسی که خواند او را طبل‌خوار

آسمانها بنده‌ی ماه وی‌اند ** شرق و مغرب جمله نانخواه وی‌اند

زانک لولاکست بر توقیع او ** جمله در انعام و در توزیع او

گر نبودی او نیابیدی فلک ** گردش و نور و مکانی ملک

گر نبودی او نیابیدی به حار ** هیبت و ماهی و در شاهوار 2105

گر نبودی او نیابیدی زمین ** در درونه گنج و بیرون یاسمین

رزقها هم رزق‌خواران وی‌اند ** میوه‌ها لب‌خشک باران وی‌اند

هین که معکوس است در امر این گره ** صدقه‌بخش خویش را صدقه بده

از فقیرستت همه زر و حریر ** هین غنی راده زکاتی ای فقیر

چون تو ننگی جفت آن مقبول‌روح ** چون عیال کافر اندر عقد نوح 2110

گر نبودی نسبت تو زین سرا ** پاره‌پاره کردمی این دم ترا

دادمی آن نوح را از تو خلاص ** تا مشرف گشتمی من در قصاص

لیک با خانه‌ی شهنشاه زمن ** این چنین گستاخیی ناید ز من

رو دعا کن که سگ این موطنی ** ورنه اکنون کردمی من کردنی

واگشتن مرید از وثاق شیخ و پرسیدن از مردم و نشان دادن ایشان کی شیخ به فلان بیشه رفته است

بعد از آن پرسان شد او از هر کسی ** شیخ را می‌جست از هر سو بسی 2115

پس کسی گفتش که آن قطب دیار ** رفت تا هیزم کشد از کوهسار